Cultuurkameraad

Deze open klachtenbrief over de dienstverlening van de uitbetalingsinstellingen (HVW, ABVV, ACV) is een belangrijk signaal. Dat er de afgelopen maanden problemen waren die voor veel frustratie zorgde, is een feit. Dat ze nu pas naar buiten komen, mag enigszins verbazen.

Vakbonden moet je niet sparen met dit soort kritiek: al dan niet terecht, het hoort net bij hun job om daarmee aan de slag te gaan. Vakbonden die hun sociaal gelaat als een masker gebruiken om kritiek te neutraliseren, verzwakken volgens mij hun geloofwaardigheid. Omdat je net het tegenovergestelde verwacht van een democratische burgerbeweging: problemen zijn er om te erkennen en ze moeten doen nadenken over oplossingen.

Want dit probleem gaat natuurlijk niet over telefoons die je niet kon opnemen. De oorzaken zitten dieper. De moeizame administratieve afhandeling is al langer een kwelduivel die teveel leed veroorzaakt, zeker ook bij de dossierbeheerders die dit ondankbare werk moeten doen. Het zorgt ook voor bijzonder veel reputatieschade aan een strijdbeweging wiens corebusiness elders ligt. Velen kennen de vakbond van wachtrijen aan loketten, het jaagt jongeren weg van ook hun sociale strijd die achter dat loket moet gebeuren.

Een solidaire vakbeweging leeft maar als haar leden erin geloven, hun engagement doet onze boot varen, wij bestaan maar bij gratie van de groep. Bruuskeer die spirit, dan maak je water. Nog los van het feit dat je sowieso een prioriteit moet maken van hulp aan mensen in nood. Het argument dat de HVW het veel slechter deed, getuigt van een moraal die als een torpedo je eigen toekomst keldert. Het is eenvoudigweg deel van het probleem.

Dus, wat ons betreft: namens ACOD Cultuur ook via deze weg eerst en vooral onze excuses aan onze leden voor de problemen die ze ondervonden hebben. Ook al communiceerde je die niet, laat het ons aub toch weten? We plannen een bevraging. Dossiers van leden die nu nog vast zitten? Graag een seintje, we zoeken het intern mee uit.

De vakbonden maakten een interne evaluatie en concluderen dat meer dan 90% van de dossiers goed behandeld zijn. Maar op honderdduizenden dossiers betekent dat wel duizend gedupeerden. Teveel uiteraard, en ja, ook hier waren vooral de cultuurwerkers alweer de pineut. Ook tot onze grote frustratie, want wij hebben zelf geen toegang tot de behandeling van de werkloosheidsdossiers en kregen eerlijk gezegd soms ook moeilijk kop en staart aan sommige dossiers en oproepen.

Het zou alleszins jammer zijn dat ABVV deze problemen nu wijt aan de noodsituatie om het schip vervolgens met wat extra bemanning aan boord verder te laten varen. Er gingen en gaan mensen overboord. Er is een taskforce nodig die werkt op meerdere fronten. Wat moet er anders?

Vakbond:

→ Cultuurwerkers zijn dikwijls de vreemde eend in de bijt. In grote steden kennen ze dit soort dossiers, in dorpskantoren ontbreekt vaak de kennis van een RVA-regelgeving die bij wijze van spreken zo dik is als een telefoonboek. De gewesten werken nu eenmaal autonoom, dat heeft voor- en nadelen. Een nationale werking kan daardoor niet meteen. Maar zorg per gewest voor één zichtbaar aanspreekpunt, een cultuurloket zeg maar, dat deze specifieke dossiers kan opvolgen. Werk ook vlotter samen tussen gewesten onderling, eerder dan die paardenmolen van doorverwijzingen soms. #samensterk.

→ Cultuurwerkers doen jobs in verschillende sectoren, of via payrollbedrijven die niet als bedrijf in de kunstensector geregistreerd staan, en daardoor zitten ze nu als leden uitgespreid over tal van vakbondssectoren en -centrales. Logisch misschien, want hun hoofdberoep is dan onderwijs of horeca, of wat dan ook. Maar hierdoor komen leden in een doolhof terecht. Maak het daarom mogelijk dat leden administratief meerdere jobprofielen kunnen hebben zodat ze niet onnodig heen en weer getrokken worden tussen diensten. Want ja, wie krijgt intern dat deeltje lidgeld nietwaar? Zo kunnen we intern alvast aan de slag met een juist overzicht van wie voltijds/deeltijds of slechts sporadisch iets als culturele activiteit doet. Zo kunnen we iedereen bereiken en sneller ter hulp zijn.

→ Nog beter: centraliseer kunst en cultuur als sector/dienst over de interne grenzen heen in bijvoorbeeld één ABVV-cultuur als structuur. Zo evolueer je als grote vakbond met de sector in de praktijk zelf mee. Doeltreffend vakbondswerk mist armslag als het ene cultuurhuis in de vakbondssector lokale besturen zit, het andere bij cultuur, nog een ander bij een andere centrale. De sociale strijd is zo al complex genoeg.

→ Versterk de dienstverlening van de werkloosheid. Het is een grote kostenpost, de centrales moeten hier meer tegemoet komen aan de noodzakelijke herfinanciering van het federale ABVV.

Cultuursector:

→ Cultuurwerkers zijn doorgaans flexwerkers met meerdere jobs die volgens verschillende statuten werken. Creatief in precariteit zeg maar. Vooral zij die via uitzendkantoren werkten, zaten de vorige maanden vast, o.a. omdat die kantoren het voorziene vakantiegeld niet zelf hebben willen betalen. Een discussie op zich. Er is dus nood aan meer reguliere, rechtstreekse aanstelling.

→ Natuurlijk werken veel cultuurwerkers nu eenmaal dynamisch met meerdere opdrachtgevers. Maar laten we dan toewerken naar een homogenisering van de statuten en contracten. In de zorgsector was er ook die versnippering (hoewel veel minder drastisch dan in de cultuursector): mensen in verschillende functies die werkten in verschillende soorten organisaties werden anders vergoed. Die versnippering was handig om ‘de markt’ te laten spelen, race to the bottom. Samen aansturen op meer gelijkheid in aanstellingen is daarom nodig, dat zorgt er ook voor dat de overheidsadministratie vlotter kan.

Overheid:

→ Cultuurwerkers worden door het huidige beleid steeds dieper in de werkloosheid geduwd, er is nood aan een tewerkstellingsbeleid en de werkloosheidswetgeving moet veel, veel eenvoudiger.

→ Dat je bij voor elk dagcontract dat naar tijdelijke werkloosheid moet, meerdere dossiers moet opmaken (stopzetten gewone werkloosheid, start werkdag, stop werkdag want tijdelijke werkloosheid, de dag erna terug gewone werkloosheid) is absurd. Dat is een administratieve en dure marteling voor dossierbehandelaars die vervolgens in noodsituaties soms de keuze maken de normale dossiers voorrang te geven. Zorg ervoor dat RVA efficiënter kan werken, ook voor die mensen moet het miserie zijn. Investeer ook in uw administratief personeel.

https://www.rektoverso.be/artikel/dit-is-een-noodkreet-cultuurwerkers-wachten-al-maanden-op-uitkering

The European Week of Mobilisation for Democracy at Work The ETUC and the European Trade Union Federations will run a week of mobilisation for More Democracy at Work from Monday 23 November to Friday 27 November.

Als cultuurvakbond zijn we op zoek naar cultuurorganisaties die het voortouw willen nemen in positieve actie en daar een akkoord rond willen sluiten. Interesse? Graag een seintje! robrecht.vanderbeeken@acod.be